"Singles zullen steeds vaker alleen blijven en als Bewust Alleenstaande Moeder hun kinderen opvoeden" Opzij (juni 2013) brengt
een interessant verhaal dat eindigt waar 'Huisje, boompje, PLAN B' begint, namelijk met grappende dertigers over het Bam-moederschap. "Een kind neem je niet, dat krijg je. Idealiter met een homostel, of een andere fantastische man waar je een unieke klik mee hebt. Die moet je dan wel goed (leren) kennen, ja, want: 'Dat doe je niet na een koffie'" Hoe komt Opzij tot zo'n zonnige conclusie?
Steeds meer vrouwen zijn slim, succesvol, knap en alleen.
Dit fenomeen, vrouwen van kaliber die single blijven, blijkt een lullig bijeffect van emancipatie (en bedankt Cisca Dresselhuys). Vrouwen die hoog opgeleid, economisch zelfstandig, goedgebekt, goedgekleed en goedlachs zijn komen in de liefde twee obstakels tegen:
onwillige mannen, die willen geen vrouw die beter scoort. En zichzelf,
kieskeurige vrouwen, die weigeren te
down daten, terwijl er schaarste heerst in datingland.
De drie dames in het artikel zijn duidelijk: het ligt niet aan de mannen, het ligt aan henzelf.
Het is voor hen trouwens niet zozeer de weigering down te daten, het is eerder dat hun leven al zo vol zit met andere waardevolle activiteiten. Ze zijn dertig en drieëndertig en hebben het alle drie te druk om te
daten, laat staan
down. Ze besteden hun tijd liever aan hun carrière, sociale netwerk, zelfontwikkeling en het genieten van hun compromisloze leven. Ze hebben steeds minder last van het stigma dat kleeft aan 'single'. In Amsterdam kijkt niemand nog op van je vrijgezelle status. Dat doen ze hoogstens op bruiloften en op zitverjaardagen in de provincie en daar wil je als fatsoenlijke single nog niet dood gevonden worden.
Kortom, single en alleen; geen probleem?! Niet helemaal, psycologe Wanda Klein promoveert op onderzoek naar de stigmatisering van alleenstaande vrouwen.
De dofste ellende van de single vrouw is de vrijpostige collega of brutale kennis die op hun denkbeeldige horloge tikken en hen erop attenderen dat 'de biologische klok toch echt gaat tikken'. Weer zo'n lullig bijeffect: je hebt het prima naar je zin, tikken je eierstokken door, maar het gaat wel de goede kant op aldus de schrijfster van het boek
Niet alleen maar single. "Door die toename [van singles] wordt het misschien wel normaler om er andere levensvormen op na te houden. Voorheen was het heel bijzonder als een vrouw werkte, maar daar kijkt niemand meer van op."
Tik tak-advies is irritant, maar meestal goed bedoeld. Het komt van mensen met kinderen die willen dat je gelukkig wordt. Soms zijn opmerkingen ingegeven door groene jaloezie op jouw avontuurlijke en vrije single bestaan, immers kindervrije mensen zijn gelukkiger. (
volgens geluksprofessor Ruut Veenhoven). Een van de geïnterviewden stelt dat ze niet eenzaam is en niet reikhalzend uitkijkt naar het moment dat de prins aanschuift. Ik geloof haar. In deze tijd, in de grote stad is single zijn geen probleem.
Tik tak-advies hoeft ook niet te klinken als een tijdbom, mits je een PLAN B hebt.
Normen en tijden veranderen: het zal normaler worden om alleen een kind te krijgen. Hier wordt het artikel interessant maar helaas is het nog te vroeg om toekomstscenario's te bieden. Er is de mogelijkheid om eitjes in te vriezen en daarmee tijd te kopen (best prijzig vanaf 10.000 euro). En wellicht zijn er in te toekomst wel minder mannen nodig door technologische vooruitgang. Zoals in de
maagdelijke moeder van Aarathi Prasad, zie de link voor een gesprek tussen haar en Daphne Brunskoek over o.a.
lesbian lizzards, fascinerend!
Die technologische vooruitgang is veelbelovend maar als dertiger in 2013 heb je er niets aan.
Psycholoog Klein en hoogleraar demografie Latten signaleren dezelfde trend:
het loskoppelen van liefdesrelaties en ouderschap. Klein:
"Wanneer het minder vanzelfsprekend is om een relatie te hebben, worden andere samenlevingsvormen acceptabel. Dat je met meerdere mensen een kind opvoedt, en niet per se met de vader." Zo makkelijk als dit citaat klinkt, zo moeilijk is het uitvoerbaar in de praktijk. Het loslaten van het romantisch liefdesideaal en dat vervangen door... door wat eigenlijk?
Waar je vroeger BOM had, heb je nu BAM.
Uitermate ongelukkig gekozen term: BAM. De Bewust Ongehuwde Moeder ageerde inderdaad bewust tegen het instituut huwelijk. De Bewust Alleenstaande Moeder denkt echter: ik zou het graag anders gedaan hebben maar als dat niet lukt dan maar alleen. Dat is geen bewuste keus maar een pragmatische oplossing. En alleenstaand ben je ook niet als je het ouderschap vervult met een platonische vriend of homo-stel. Van BAM klopt alleen de M, van moeder.
Wie weet er een betere afkorting voor de nieuwe hoeksteen van de samenleving?
In het artikel wordt diverse malen gehint op
het ontstaan van Urban Tribes. Daarbij moet je denken aan de tv-serie
Friends, of minder trendy Afro-Amerikaanse vrouwen in getto's.
Vrouwen die een kind krijgen en verzorgen binnen hun hechte sociale netwerk. Dat is een interessante ontwikkeling, zeker voor iemand zoals ik, die al meer dan tien jaar in een woongroep woont. Wij delen lief en leed, het bio huishouden en zorg voor elkaar en dat werkt wonderwel.
Een woongroep is gezelliger, gezonder en goedkoper dan alleen wonen.
In het artikel wordt
de ontmanteling van het klassieke gezinsverband in de nabije toekomst geplaatst. Dat beaam ik, sterker nog, die ontmanteling is nu aan gang. Zo onderzoekt staatssecretaris Fred Teeven of er drie mensen op papier de ouder kunnen zijn van een kind. Opdat lesbische stellen en de bekende donor allemaal officieel ouderrechten hebben. Niet alleen juridisch zit het klassieke gezinsverband stevig verankert in de maatschappij.
Als je morrelt aan de hoeksteen van onze samenleving moet je het hele bouwwerk opnieuw vormgeven. Gelukkig.
Het stuk eindigt met
"Een kind neem je niet, dat krijg je. Idealiter met een homostel of een andere fantastische man." Deze omslag in denken is al ver vooruit op mij.
Ik had er onnoemelijk veel moeite mee A) om het moederschap te agenderen. B) geen overzicht van de bestaande opties. C) onvoldoende zelfkennis om te weten wat er bij mij past. Ik hoorde al eerder van jonge dames (dertigers) die hun kinderwens plannen. Ook al ben ik sinds kort een veertiger, ik sluit me graag aan bij die stam.
Op naar de Urban Tribes! We hebben politieke partijen nodig en een programma. Stedelijke ontwikkelaars die op maat voor ons bouwen. Overheden zouden dol moeten zijn op kleine locale gemeenschappen die zorg voor elkaar dragen. Maar het is niet alleen politiek, praktisch en juridisch.
Het is ook emotioneel, psychologisch en cultureel. En dat gedeelte is iets dat we samen doen. Door verhalen te vertellen, beeldvorming/kunstprojecten en kennis te delen.
