JEUH! Het is gelukt, ik ben moeder.
JEUH JEUH JEUH
Ik ben dus heul gelukkig.
Dat gezegd hebbende, komt hier de maarrrrrr
De eerste drie maanden kom je nergens toe.
Mijn reactie? "pff ja jullie niet, ik natuurlijk wel."
Helaas. Ze hadden gelijk. Je komt nergens toe.
Ik wil wel weer gaan bloggen maar in de plaats van met tien vingers type ik nu zonder handen.
Dat kan.
Bijvoorbeeld met een elleboog en het puntje van je neus. Wordt wel een ander verhaal.
Singels met een kinderwens liggen me na aan het hart en ik moet en zal mezelf in dit onderwerp verdiepen. En die kennis met jullie delen.
Om mezelf op het padje te houden heb ik 3 regels voor mezelf ontwikkelt.
Bloggen met een Baby? Dat doe je zo! 3 TIPS om te bloggen als kersverse moeder.
1 De Blogdag is heilig. Rust, reinheid en regelmaat, niet alleen een aanrader voor je baby maar ook voor bloggende babyverzorgers. Zorg voor een vaste dag. Plan de rest er omheen. Maak um heilig, niet in spirituele zin maar ook in concrete zin. Dat kan door met mensen af te spreken over je blog. Begin een digitaal schrijfclubje. Concreet maken kan ook materiële zin door geld te verbinden aan je blog. Geld maakt dingen belangrijk. Betaal de oppas, betaal voor een schrijfcursus, koop een mooi schriftje of een goed computer programma.
Ik heb goede ervaringen met zakelijk bloggen van Kitty Killian, moleskins en scrivener.
2 Je zwakte is je kracht. Je aandachtspanne wordt korter, je leefwereld weer kleiner en je kirt de hele dag kiele, kiele, kiele. Hoe kan je dan ooit weer fatsoenlijk bloggen? Eigenlijk vanzelf.
Jij wordt efficiënter, je ontwikkelt een 'fuck it' mentaliteit (stoppen met denken en perfectioneren; meteen doen) en vergaart hap snap info.
Kijk eens naar Joris Luyendijks Ted Talk Share your learningcurve. Stop die hap snap info in everynote of simpelnote. Schrijf al je ideeën in 1 woord op in je moleskin.
3 Schuldgevoel NIHIL. Kom je een kruimeltje schuld tegen? Meteen wegdenken. Je baby is even ergens anders, in de zorg van andermans handen. Dat is goed. Denk zelf maar eens aan al voorgaande generaties waarin moeders hun eigen leven opzij zetten; alles voor het kind. Wil je als kind dan een eigen leven, blijkt er ineens een eenzame moeder aan je spijkerbroek te hangen. Die is vergeten wat haar eigen interesses en dingen waren, of jij wel genoeg aan haar denkt? Dat doen we dus niet meer.
Dus tot volgende week!
