Voor sommigen betekent privé zoveel als ‚hou je dikke neus uit mijn persoonlijke zaken’. Anderen denken bij Privé aan een roddelblad. Zelf hoor ik bij de laatste categorie. Het sappige naadje van de kous, daar mag je me ’s nachts voor wakker maken. Ik ben zelf dan ook niet snel gebruuskeerd wanneer mensen impertinente vragen stellen. Want dat doen ze. De mensen. Vooral Nederlandse mensen, begrijp ik van mijn expatvrienden. Wij kaaskoppen vragen het hemd van je lijf. Storen ons niet aan hints die duiden op tegenzin. Tot de stomme verbazing van andere Europeanen verstaan we zelfs overduidelijke boodschappen niet. „Oké je wil er niet over praten."
Steeds meer vrouwen zijn die de impertinente vragen beu. Impertinente vragen aan vrouwen gaan over relaties en kinderwens. Ik hoor graag van mannen of zij hier ook last van hebben, maar ik gok dat relatie/kinderding voor vrouwen impertinent is en voor mannen cijfers dat zijn. Zoals inkomen, lengte, en tijd/snelheid. Een impertinente vraag gaat over delicate materie, interessant om te weten, maar het gaat je feitelijk geen donder aan. Vaak voelt een impertinente vragensteller al op z'n sokken aan dat ie delicate materie aansnijdt.
Ik gebruik de dubieuze truck: „Mag ik een impertinente vraag stellen?” De bevraagde is dikwijls nieuwsgierig genoeg om "Ja" of "Weet ik niet" te antwoorden. Als ze dan geen antwoord willen geven, kunnen ze altijd nog zeggen: je mag um wel stellen maar ik geef er geen antwoord op. Plompverloren op een bedrijfsuitje aan je collega vragen: „heb jij eigenlijk een partner?” kan verkeerd vallen. Ik heb een vriendin die witheet wordt van die vraag. Haar standaard reactie. „Bemoei je met je eigen zaken!”. Helaas verlopen verdere gesprekken daarna vrijwel altijd ongemakkelijk. Zij ziet het als haar taak om de onbeschofte vragenstellers op te voeden, ook al gaat dan ten koste van haar eigen humeur. Sterker nog ze denkt erover om met een aantal dames een club tegen impertinente vragenstellers op te richten.
Mijn passie is elkaar verhalen vertellen en ervaringen delen. Ik denk dat het voor alle betrokkenen iets oplevert: kennis, inlevingsvermogen, begrip en nieuwe perspectieven. Inmiddels ben ik door mijn vijf jaar durende kinderwenstraject wel enigszins kieskeuriger geworden in wat ik, met wie deel. Alles delen met iedereen is te vermoeiend. Ben je met een potentiële date [lees papa] bij de geitenboerderij, informeert een toevallige tegengekomen kennis of je al ‚drachtig’ bent. Echt gebeurd. Ook echt gebeurd: ongesteld na de derde keer insemineren en ik besluit het voordeel van dat nadeel te benutten. Naar de stamkroeg voor een Belgische bierproeverij. Laat mezelf lekker gaan, zit te fulmineren op de wereldpolitiek in het algemeen en Amsterdamse politiek in het bijzonder. Zitten de andere stamgasten alleen maar veelbetekenend naar m'n bierpens te blikken, tot er een voorzichtig vraagt "Zou je nu wel drinken?".
Beter discreet zijn. Selectiever. En weten wat je antwoord is.
10 TIP's voor pertinente antwoorden:
1 Duidelijk en vriendelijk. Ik vind het lief dat jij jezelf voor mijn privé-leven interesseert, maar dit hou ik voor mezelf.
2 Subtiel afleiden. Tja, relatie/kinderding? Jodie Foster beweert dat bepaalde relationele voorkeuren eigenlijk pathologische patronen zijn. Dat vind ik zelf moeilijk te begrijpen. Intelligente dame Foster. Zou jij een pathologisch patroon bij jezelf kunnen ontdekken?
3 Lomp afleiden. Kijk daar! die is dik/die is leuk/wat een grappige lantaarnpaal, Wat zal ik eens bestellen? Gingerale, koffie, water, wat neem jij?, Ik voel me niet zo lekker even naar het toilet, Weet je wat ik net dacht?
4 Oldskool afwimpelen. Dat zou jij wel willen weten he? Nou; hussen met je neus ertussen.
5 Neurotisch passive agressive. Laten we het niet over mijn onvervulde kinderwens of relatiewens hebben maar over jouw onvermogen om jezelf in mij te verplaatsen. Heb je daar binnen je eigen relatie last van? Mag ik het telefoonnummer van je partner/moeder dan kan ik hen eens uithoren over hoe jij zo geworden bent.
6 Politiek correct. Ik hoor de vraag en het is een interessante vraag. Edoch niet een waar zomaar een antwoord op te geven valt. Daarvoor is uitgebreider onderzoek nodig. De wil is er wel maar de weg nog niet gevonden. Alhoewel we op het goede pad zitten. Zeker is het niet, maar dat is niets in het leven. Behalve dan dat we nu hier zijn. En zoals Descartes zei: cognito ergo sum. Ik denk dus ik besta.
7 Wonderlijk. Boeiende vraag, het heeft te maken met mijn ideologie. Ik ben begaan met het welzijn van onze planeet: het fosfor raakt op en fosfor is noodzakelijk. (Als je niet begrijpt hoe ik dat bedoel, dan kan je de kunstenares Tinkerbell even googlen die liet zich steriliseren vanwege het fosforargument, très avant garde)
7 Vrolijk bedreigend. Ik ben bezig met een clubje tegen mensen die impertinente vragen stellen. Als er voldoende leden zijn, mogen we dan een keer op jou komen oefenen?
8 Grimmig. Ik ben uber bevelhebber van het actiecommittee tegen impertinente vragenstellers. Als ik jou zojuist correct heb verstaan, dan kan je morgen de knokploeg verwachten.
9 Gekwetst. Begrijp je dat dit voor mij een impertinente vraag is? Ik wil hier helemaal niet aan denken. Dan raak ik van slag. Heb je nou je zin, ik voel de tranen branden. (Of als je op commando kan huilen, boehoehoe)
10 Beëindigend. Hou je bek. Of Doei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten